Gamen is voor veel jongeren een leuk tijdverdrijf, maar helaas loopt het soms uit de hand. De afgelopen jaren is de hulpvraag bij de verslavingszorg voor problematisch gamen gestegen naar zo’n vijfhonderd hulpvragen per jaar. Hoe is dat te voorkomen? Op deze vraag wil het nieuwe rapport ‘Problematisch gamen: aanbevelingen voor preventie’ antwoord geven.
Hoewel vijfhonderd hulpvragen op het totale aantal gamers weliswaar een klein aantal is, gaat het veelal om jonge mensen en kan de impact op hun opleiding, loopbaan, relatie en familie groot zijn.
Het rapport gaat allereerst in op de factoren die samenhangen met problematisch gamen. Het wordt daarbij al snel duidelijk dat het lang niet altijd gemakkelijk is om vast te stellen wat oorzaak en gevolg is. Gaan jongeren bijvoorbeeld veel gamen omdat ze eenzaam zijn of worden ze juist eenzaam door het vele gamen? Of beiden? Het rapport verkent dit vraagstuk en sluit vervolgens af met acht concrete aanbevelingen.
Zo wordt geadviseerd om preventie vooral in te zetten op hoog-risico groepen (in plaats van alle jongeren), en daarbij aandacht te hebben voor de persoonlijke factoren die een rol spelen bij het ontstaan van problematisch gamen. Het maakt voor de aanpak namelijk nogal uit of een jongere heel veel gamet omdat hij moeite heeft om sociale contacten te onderhouden of omdat hij zeer slecht in staat is om zijn impulsen onder controle te houden.
Daarnaast lijken er nog veel vragen te leven bij ouders en professionals over het omgaan met jongeren die (veel) gamen. Aanbevolen wordt om ouders en professionals de komende jaren van meer informatie te voorzien die hen kan ondersteunen bij de opvoeding ten aanzien van gamen.
